حدود10٪ افراد جامعه مبتلا به تشنج هستند، از هر 100000 نفر جمعیت هر سال حدود 44 نفر به بیماران صرعی افزوده می شوند.
تشنج را می توان بی نظمی متناوب سیتم عصبی و تحریک اضافی قشر مغز تعریف کرد. این بیماری اوایل 6 ماهگی تا 3 سالگی ممکن است همراه با تب، تشنج، صدمات مغزی یا مسمومیت دارویی و ناهنجاری های مادرزادی بروز پیدا کند.
در سنین 3 تا 10 سالگی عواملی مانند؛ عفونت ها و اختلالات شریان ها، ورید های مغزی، اختلال در خون رسانی به مغز و ناهنجاری های مادرزادی می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشند.
در دروان نوجوانی تصادفات و ضربه به سر و عوامل داخلی از علل شناخته شدهٔ تشنج است.
علائم تشنج :
سن افراد، ناهنجاری های مادرزادی، کاهش کلسیم خون، کاهش قند خون و کمبود ویتامین B6 و بعضی از بیماریهای متابولیکاز جمله علایم این بیماری محسوب می شود.
در اویل بزرگسالی (18 تا25 سالگی) نمی توان عللی را در این بیماری ذکر کرد، صدمه به مغز، تومورهای مغزی و قطع داروهای آرام بخش در ایجاد تشنج مؤثر هستند.
نویسنده: دکتر ابوالقاسم رحیم دل